Kamienica przy Zielonej 6 w Łodzi zostanie w części wyburzona. We wtorek, 15 października, rozpoczęły się prace. To jeden z pierwszych, a zarazem najbardziej widowiskowych etapów inwestycji. Rewitalizacja kamienicy rozpoczęła się w lipcu tego roku i potrwa około 2 lat.
Plan za 18 mln zł
Wyburzanie potrwa około tygodnia. Do tej pory wzmocniono konstrukcje nośne pozostałych budynków nieruchomości, czyli oficyny frontowej oraz prawej. Usztywniono także ścianę fundamentową lewej oficyny. Zabezpieczany jest również dach nieruchomości przy ul. Piotrkowskiej 49.
Kończą się właściwie już prace wzmacniające, trwają prace wyburzeniowe wewnątrz, między innymi ścian działowych, sufitów. Udało się też odkryć kilka ciekawych elementów, takich jak posadzka, czy sztukaterie na suficie.
mówi TOMASZ PIOTRKOWSKI, prezes ŁSI
Po przebudowie nieruchomości łączna powierzchnia użytkowa budynków wyniesie ponad 1,4 tys. m kw. Na parterze zaplanowane są lokale handlowo-usługowe, a na wyższych kondygnacjach lokale biurowe.
Poszukiwanie najemców ma rozpocząć się w przyszłym roku, aby w momencie odbioru technicznego inwestycji, umowy były już podpisane i budynek mógł być z dnia na dzień zasiedlony.
Prace mają się zakończyć w 2021 roku. Całkowity koszt inwestycji to ponad 18 mln zł.
Z rąk do rąk
Powstanie tej wielkomiejskiej kamienicy datowane jest na rok 1894. Wcześniej na parceli przy ul. Zielonej 6 znajdował się murowany dom z blaszanym dachem oraz zabudowania gospodarcze, a właścicielem posesji był Fryderyk Florian Miller.
We wrześniu 1879 roku sprzedał on nieruchomość Ickowi i Rozalii Aurbach. To oni rozbudowali kamienicę. Poszerzono budynek od zachodniej strony (prawa oficyna) oraz nadbudowano go o dwa kolejne piętra. Wtedy także powstała podpiwniczona czterokondygnacyjna oficyna zachodnia i parterowa służbówka w głębi posesji.
Najpóźniej powstał projekt rozbudowy budynku frontowego autorstwa Franciszka Chełmińskiego i Alwill Jankau. To im kamienica zawdzięcza czwartą kondygnację i neobarokowy charakter.
W 1906 roku za kwotę 48 tys. rubli nieruchomość została odkupiona od Aurbachów przez Dom Bankowy Wilhelm Landau. W dwudziestoleciu międzywojennym wróciła ponownie do pierwotnych właścicieli.
